Jammer dat ook Spoorpro zich laat misleiden door de framing uit de communicatiestrategie van ProRail. Er is geen sprake van een “spaghetti” die moet “ontward”. De infra rond Utrecht heeft decennia uitstekend gefunctioneerd. Er is sprake van een incompetent overheidsbedrijf dat niet in staat is de infra goed te beheren en beheersen. Een bedrijf dat, om elk risico op verstoring te vermijden, alle wissels verwijdert – een wissel dat er niet is, kan immers ook geen storing geven…

Overigens zitten er ook wel positieve punten aan deze (verkeers)architectuurwijziging van Utrecht Centraal. Goed beschouwd is er sprake van de ombouw van een langzaam eindstation (met trage doorrijfunctie) naar een snel doorstroomstation. Daar heeft de klant wel degelijk baat bij! De focus ligt echter steeds op die vermaledijde wissels en de wisselspaghetti. Kennelijk vind men het interessanter om over fysiek-verkeerstechnische aspecten te communiceren dan over de reistijdwinst voor de reiziger.

Hiermee creeert men zelf het beeld dat de sector weer leuk met zichzelf en de systeemtechniek bezig is; wat goed beschouwd ook de realiteit is. De reiziger mag ondertussen in half Nederland met de bus en denkt het zijne van al die wissel-, spaghetti- en aannemerspraatjes.
Het doet allemaal erg denken aan een IT-afdeling die vooral met hardware, software en de laatste bugfixes bezig is en het spoor van klantwensen, bedrijfsprocessen en het integrale plaatje bijster is geraakt.