Materieeleigenaren worstelen met de wettelijke eisen bij het wijzigen van spoorvoertuigen of uitbreiding inzetgebied. Railvoertuigen gaan lang mee en hebben een levensduur van zo’n 30 tot 40 jaar. Halverwege de levensloop krijgen deze railvoertuigen meestal een uitgebreide modernisering en/of revisie waardoor deze railvoertuigen weer voldoen aan de actuele klanteisen. Ook door bijvoorbeeld het verlies van een concessie, kan het noodzakelijk zijn om een ander inzetgebied voor het materieel te gaan zoeken en dat vereist soms aanpassingen aan het materieel.

Door middel van TSI’s, normen of nationale regelgeving, stelt de Spoorwegwet eisen aan materieel. Deze eisen veranderen geregeld. Voor de fabrikant en bij wijzigingen veelal voor de vervoerder, is het daarom essentieel om te weten welke regels van toepassing zijn. In het verleden bepaalde vaak de nationale overheid de toepasselijke eisen. Op verzoek echter van de fabrikanten, wordt tegenwoordig het eisenpakket door de partij die het materieel wil bouwen of wijzigingen vastgesteld. Daarnaast is met de introductie van het vierde spoorwegpakket de vergunningsprocedure voor railvoertuigen gewijzigd.

De eisen voor wijzigingen aan rollend materieel en eventuele uitbreidingen van het inzetgebied blijken daarbij in de praktijk vaak moeilijk te doorgronden. Aan welke eisen moet bijvoorbeeld worden voldaan als men met een oude locomotief in een ander EU-land wil gaan rijden. Of, welke eisen worden er gesteld als de stoelen opnieuw worden bekleed en de kleurstelling van de buitenzijde aan andere concessie-eisen moet worden aangepast?

Lastig: vaststellen welke eisen van toepassing

Met name het vaststellen welke eisen van toepassing zijn, vergt gedegen inhoudelijke kennis van zowel de techniek als regelgeving. Ook het bepalen van de juiste toelatingsroute is daarbij niet altijd evident. Zeker bij ouder materieel blijkt het tevens lastig om sluitende bewijsvoering voor het technische dossier te leveren. De oorspronkelijke leverancier bestaat niet meer of er is geen toegang tot het oorspronkelijke dossier. Eisen zijn in de loop der jaren gewijzigd, waardoor bewijsvoering niet meer voldoet en er een technische beschouwing moet worden opgesteld.

Ook de zogenaamde routecompatibiliteitscheck, waarbij wordt vastgesteld of het materieel ‘past’ bij de infrastructuur, is vaak lastig omdat de benodigde data slecht toegankelijk is en/of discrepanties bevat. Denk bijvoorbeeld aan het Belgisch en Duits spoorwegnet, waarvan de gegevens in het infrastructuurregister van de ERA nog lang niet ingevuld zijn.

Als de partij niet over een eigen technische staf met de nodige kennis van treintechniek en de regelgeving beschikt, blijkt de toelating van wijzigingen voor veel lease maatschappijen en vervoerders een lastig te nemen horde. In dat geval, is het aan te raden ervaren deskundigen te laten assisteren bij het wijzigingsproces.

Ricardo heeft de nodige internationale ervaring opgedaan met diverse wijzigingsprojecten en projecten voor het
uitbreiden van het inzetgebied. Zij heeft de proces- en technische expertise in huis en kan met raad en daad bijstaan.

Belangrijke referenties die meer achtergrond over het voertuig toelatingsproces geven zijn:

 Clarification note Requirements capture ERA1209/146
 Commission Implementing Regulation (EU) 2018/545

Lees ook:

• Ricardo Railcast: ‘Wat brengt de nieuwe TSI update met zich mee?’
• Effectieve diagnose van rollend materieel in de hele levenscyclus
• Augmented reality voor NS Onderhoud & Service processen: hulp van experts op afstand
• Innovatie treinbeveiliging door integrale benadering van infra en materieel
• Ricardo Certification gaat railsystemen toetsen aan nationale regelgeving in België